« Poprzednie hasło: NIEUHAMOWANIE | Następne hasło: NIEUJEŻDŻONY » |
NIEUHAMOWANY (10) part praet pass pf
W pisowni łącznej (6), w rozłącznej (4).
e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz hamowany); oba a jasne.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | nieuhamowany | f | N | nieuhamowanå | n | N | nieuhamowan(e) |
G | nieuhamowan(e)go | G | G | nieuhamowan(e)go |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | nieuhamowan(e) |
A | m pers | nieuhamowan(e) |
subst | nieuhamowan(e) |
sg m N nieuhamowany (2). ◊ G nieuhamowan(e)go (1). ◊ f N nieuhamowanå (2). ◊ n N nieuhamowan(e) (1). ◊ G nieuhamowan(e)go (1). ◊ pl N subst nieuhamowan(e) (1). ◊ A m pers nieuhamowan(e) (1). subst nieuhamowan(e) (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
nieuhamowany w czym (2): A Pan Bog w miłośierdziu ſwym nieuhámowány/ dawał im Sędziaki ludzie dziwnie mężne SkarŻyw 558, 527.
»rzecz nieubamowana« (1): iſz ſię zawżdy łzámi/ ná mękę Páńſką wſpomináiąc/ zálewáłá: ták bárzo/ iſz rzecż byłá nie vhámowána. SkarŻyw 580.
Synonimy: 1. niepowściągniony, nieumiarkowany; 2. niehamowny, nieokrocony, nieokrotły, nieposłuszny, nieuchodzony, nieugłaskany, nieujeżdżony, nieujęty, nieukrocony, nieuniesiony, nieunoszony, nieuskromiony.
Cf UHAMOWANY
KK