[zaloguj się]
[pdf]

DYMIENICA (12) sb f

dymienica (9), dymnica (2), dyminica (1); dymnica Mymer1; dyminica Mymer2; dymienica : dymnica BartBydg (1 :1).

Teksty nie oznaczają é; a jasne.

Fleksja
sg pl
N dymienica dymienice
A dymienice

sg N dymienica (6). ◊ pl N dymienice (4). ◊ A dymienice (2).

Sł stp brak, Cn: dymienice, Linde XVII – XVIII w.

Nabrzmienie węzłów chłonnych (najczęściej w pachwinach); też wrzód; apostema Murm, BartBydg; bubones Mącz, Cn; ulcus inguinarium Mymer, BartBydg; antiades, emunctorium, glandula, mammosus panus, tumor faucium Cn (12): Apostema, Eyn geſchwer/ eyn apoſtem Dymyenycá albo bolyączká Murm 70; Hulcus inguinarum [!]. Schlyer. Diminica. [2 wyd.: Dymnicá] Mymer1 39; Mymer2 41; Inguinarius, ulcus inguinarius, kyla vel dymnycza. BartBydg 74b, 12; Zaphena zacięta [...] męſzcżyznam dymienicze rozriwa/ tak iż zginie dymienicza/ gdy wcżas będzie vpuſzcżona FalZioł V 59; SienLek 119 [2 r.].
Szereg: »dymiona albo (i) dymienice« [szyk 2 : 1] (3): Bubones, Dymioná/ albo Dymienice. Mącz 27c; SienLek 115v, Sss2.

Synonimy: antraks, apertura, apostema, bębel, bolączka, fistuła, guz, kancer, krosta, ocieklina, ociekłość, »piekielny ogień«, pryszcz, sadzel, wrzedzienica, wrzod, zaszczerzenie.

Cf DYMIONA

LW