« Poprzednie hasło: GŁASAĆ | Następne hasło: GŁASKAĆ SIĘ » |
GŁASKAĆ (38) vb impf
W inf gła- (6) BierEz, GliczKsiąż, RejWiz, BielSpr, ModrzBaz, Calag, głå- (2) HistAl, SkarŻyw; drugie a jasne. ◊ W pozostałych formach a pochylone.
inf | głaskać | ||||
---|---|---|---|---|---|
indicativus | |||||
praes | |||||
sg | pl | ||||
1 | głåszczę | głåszcz(e)my | |||
3 | głåszcze | głåszczą |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | głåskåł |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | głåszcz |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | bych głåskåł |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | głåskåno | |||||
participia | ||||||
part praes act | głåszcząc |
inf głaskać (13). ◊ praes 1 sg głåszczę (5). ◊ 3 sg głåszcze (7). ◊ 1 pl głåszcz(e)my (1). ◊ 3 pl głåszczą (5). ◊ praet 3 sg m głåskåł (2). ◊ imp 2 sg głåszcz (1). ◊ con 1 sg m bych głåskåł (1). ◊ impers praet głåskåno (1). ◊ part praes act głåszcząc (2).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
głaskać kogo, co (17): Wſpomniawſzy lwá też przyiął/ Láſkáwie go głáſkáć pocżął. BierEz Q3v; HistAl B; Abowiem márna zazdrość też zwycżáiu pſiego/ Wnet będzye ieden wárcżał/ gdy głaſzcżą drugiego. RejWiz 174, 108v; RejFig Ee; BielKron 122v; Y około wąſá záś ieſt rozność/ bo go drudzy ná doł głaſzcżą/ á drudzy/ wzgorę ieżą. GórnDworz L6; RejZwierc 49, 95v, 97; BielSpr 13v; POkiś ty/ bury koćie/ ná myſzách przeſtawał/ [...] Byłeś w łáſce v ludźi/ y głaſkanoć ſkorę KochFr 117; KochSob 59; KlonWor 35. Cf głaskać kogo za co; co czym, Zwrot.
głaskać kogo za co (1): Loſie/ Lánie/ Ielenie/ Sárny/ Dániele/ [...] Głaſzcże ie kto chce chodząc/ zá vſzy/ zá rogi. RejWiz 24v.
głaskać co czym (1): Co wiedzieć co nam myſlą niewierni Pogáni/ Tą ręką głaſzcże brodę á s tyłu ćie ráni. BielSpr c2.
głaskać po czym (3): potrzeba położywſzy [dziecię] na łonie wznak ie nachylić/ á po grzbiecie legucżko głaſkać. FalZioł V 35v, V 35; HistAl B.
W charakterystycznych połączeniach: głaskać konia, psa, psow (3), skorę (2); głaskać po grzbiecie (2), po łonku; głaskać łagodnie, łaskawie.
głaskać kogo, co (5): Szcżeśćie kogo głaſzcże/ tego rádo zátroſzeże. BierEz M, M; Proż B; A toć ieſt záiſte ludźi prawdźiwie rządźić/ myślam ich roſkázowáć/ ſercá głáſkáć [pectora mulcere]/ á wáły nawáłnośći ich ſkromić y ćiſzyć. ModrzBaz 19v, 53v; CzechEp 7; Bo ták miárkowány żywot/ dochodźi ſwey ceny/ Gdy głaſzcżą ſrogość Marſowę łágodne Kámoeny. KlonŻal A2v. Cf głaskać kogo czym.
głaskać kogo czym (1): y niektorzy z kśiężey pochlebcy (ktorzy ſwym ięzykiem ſłuchácże ſwe głaſzeżąc zábijáią ie) Biſkupowi ſtolice Apoſtolſkiey pochlebuiąc: ſkárżyli ſię ná tego S. SkarŻyw 212.
W porównaniu (1): Náſtal [!] záſię we włoſzech on Oćiec náſwiętſzy/ Nad ktorego ná świećie nie ieſt żadęn więczſzy. Ten mię ſprzodku iák Oćiec ſyná ſwego głaſkał Prot B.
Synonimy: 1. muskać; 2. błagać, jednać, koić, krocić, łagodzić, pochlebiać, przepraszać, skromić, uskramiać, uspokajać, uśmierzać, zmiękczać; 3. gładzić, ochędożać, piększyć, przybierać, przyprawiać, zdobić.
Formacje współrdzenne: ogłaskać, pogłaskać, przygłaskać, ugłaskać, wygłaskać, zagłaskać; ogłaskiwać; pogłaskować, przygłaskować; ugłaskawać.
Cf GŁASKANIE, GŁASKANY, GŁASZCZĄCY, [GŁASZCZONY]
AL