« Poprzednie hasło: ODMIENNOŚĆ | Następne hasło: [ODMIEŃCA] » |
ODMIENNY (133) ai
-e-(131), -ę- (2).
o oraz e jasne.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | odmienny | f | N | odmiennå, odmienn(a) | n | N | odmienn(e) |
G | odmienn(e)go | G | odmiennéj | G | odmiennégo | |||
D | odmienn(e)mu | D | odmienn(e)j | D | odmiennemu | |||
A | odmienn(e)go, odmienny | A | A | odmienn(e) | ||||
I | odmiennym | I | I | |||||
L | odmiennym | L | odmienn(e)j | L | odmiennym |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | odmienni |
subst | odmienné | |
G | odmiennych | |
D | odmiennym | |
A | subst | odmienné |
I | m | odmiennymi, odmienn(e)mi |
sg m N odmienny (31). ◊ G odmienn(e)go (1). ◊ D odmienn(e)mu (1). ◊ A odmienn(e)go (2), odmienny (2). ◊ I odmiennym (2). ◊ L odmiennym (3). ◊ f N odmiennå (14), odmienn(a) (1). ◊ G odmiennéj (4); -éj (1), -(e)j (3). ◊ D odmienn(e)j (1). ◊ L odmienn(e)j (1). ◊ n N odmienn(e) (19). ◊ G odmiennégo (3); -égo (1), -(e)go (2). ◊ D odmiennemu (1). ◊ A odmienn(e) (3). ◊ L odmiennym (2). ◊ pl N m pers odmienni (7). subst odmienné (12); -é (1), -(e) (11). ◊ G odmiennych (7). ◊ D odmiennym (1). ◊ A subst odmienné (13); -é (2), -(e) (11). ◊ I m odmiennymi (1) CzechEp, odmienn(e)mi (1) SkarKazSej.
Sł stp w innym znaczeniu, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
- 1. Zmieniający się; niestały; zmieniający zdanie
(76)
- W przen (1)
- 2. Zastępujący coś lub kogoś; następujący jeden po drugim (14)
- 3. Zdradziecki (3)
- 4. Który można zmienić, odwołać, unieważnić, nie spełniający się (7)
- 5. Nietrwały, przemijający (16)
- 6. Różnorodny, rozmaity
(9)
- a. Różnokolorowy, pstry (3)
- 7. Inny, nie ten, nie taki (8)
odmienny w czym [= pod jakim względem] (6): GlabGad O3; KromRozm I [P2]; Niewiáſty też świádczyć niemogą/ Abowiem ony ſą odmienne w ſłowiech/ á świádectwá rozne wydawáią GroicPorz xv; KrowObr 154; ModrzBaz 102v; Nie był Páweł S. w náuce ſwey odmienny/ iáko Luter [...]: áni iáko vczniowie iego/ o ktorych ieden zacny człowiek ſkoro z przodku mowił: Iż wiem co teraz wierzą: ále niewiem co przyſzłego roku wierzyć będą. WujNT 625.
W połączeniach szeregowych (9): LibLeg 11/40v; Aleć nyedźiw temu/ iż Luterſka náuká od koſćyołá rozna y ſlowu bożemu przećiwna yeſt/ gdyż y ſámá wſobye nyeſforna/ nyezgodna/ nyeuſtáwiczna/ odmyenna y przećiwna. KromRozm I G; KromRozm II a3; Muliebris sententia, Nieſtáłe/ Niepewne/ odmienne przedſię wźięcie. Mącz 235d, 25a, 239b [2 r.]; RejZwierc 151v; CzechEp 235.
W przeciwstawieniach: »odmienny ... jeden, stateczny, wierny« (2): Głos barzo rzezny á miąſſzy [...] cżłowieka też grubego rozumu znamionuie/ poſtawy ſtatecżney, ale obycżaiow odmiennych. GlabGad O3v; Leop Prov 14/25; Mieśiąc w w [!] odmienney w iedney twarzy chodźi SzarzRyt D3v.
W porównaniach (2): RejWiz 7; A pod nogámi wſzytkie haeretyki/ ktorzy ſą odmienni iáko kśiężyc. WujNT 866.
W charakterystycznych połączeniach: odmienny(-a, -e, -i) bieg, Bog (6), czas, czł(owi)ek (lud ludzie) (5), krzewkość, mowa, (jest) pamięć (3), pisma, przedsięwzięcie, przypadłości, sprawy (2); w mocy odmienny, w nauce (3), w słowiech, w umyśle; obyczajow odmiennych.
»odmienne przyrodzenie« = desultoria natura Calep; ambiguum ingenium Cn [szyk 4:1] (5): Ale mu przedſię odiął [...] onę nieſmiertelność/ [...] ták iż iedno zoſtáło mdłe á ſmiertelne ciáło iego/ á krewkie á odmienne przyrodzenie iego. RejPos 53, 52v, [323]v; RejZwierc 155; Desultoria natura – Odmienuego [!] przirodzenią. Calep 312a.
»odmienna stałość« = nietrzymanie się raz powziętej decyzji (2): AKwiloniey miáſtá Attilá dobywał/ Szturmow kilká vtráćił/ y iuż odciągnąć chciáł. Vźrzał áno Bociani z miáſtá wylatáią [...]. Roſkazał wnet ſwym ludziom/ áby ſie wroćili [...]. Y wziął miáſto powoli/ bez wſzytkiey trudnośći/ Trzebáć cżáſem folgować odmienney ſtałośći. RejZwierz 20v, 20v marg.
»szczęście, fortuna odmienna(-e)« = varia fortuna Mącz; fluxa a. levis a. varians a. volubilis fortuna; versabilis motus fortunae Cn (4:1): o fortuno miła/ Proſzę byś ſwoy obycżay nádemną zmieniłá. Bo ia wiem że ty rádá mieniſz ſwe poſtępki/ A záwżdy po twey łáſce bywa vpad prętki. (marg) Forthuná odmienna. (–) RejZwierz 3; Mącz 475c; StryjKron 255; Wſzyſcychmy ſą poddáni ſczęśćiu odmiennemu. ZawJeft 43, 3.
»świat (jest) odmienny; odmienny stan świata« [szyk 4:2] (5;1): RejPos 118v marg, 300 marg; A ktemu niech będzie długa pámięć poſpołu y s kſiąſzkámi W.W. ná ſwiecie odmiennym. RejZwierc A2, A3, 150; ábyś nálaſł odpocżynienie duſzey twey/ po tym nędznym y odmiennym świećie SkarŻyw 428.
»umysł odmienny« = mobilis a. vacillans animus Cn (3): Albo podobno być muſy Iż też nieborąka kuſy. On zuphalecz woit piekelny Iż wnim vmyſl tak odmienny. RejKup h5; RejZwierc 19v marg, Bbb2v.
»odmienny, mnożny« (1): Dźiś [broda] nożycóm podobna: iutro kóńſkiéy kośie: Cżáſem ták rzadka/ żeby mógł liczyć po włośie. Iáko kędy grad przéydźie: czáſem wygolona W koło gęby/ á z brzegów w cérkiel náſtrzępiona. Ták odmienna/ ták mnożna między wieczyſtémi Wiśiáłá ná powietrzu ſny Platonowémi. KochBr 151.
»niepewny i odmienny« [szyk 1:1] (2): GosłCast 9; (Wierny Pan Bog w ſłowách ſwoich [...].) Gdy obiecał/ iáko viśćić nie ma? ábo to człowiek odmienny y niepewny? SkarKazSej 663b. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.]
»odmienny a nieuspokojony« (1): iedno iáko ieſt ſámo [ciało nasze] odmienne/ tákże też y przyrodzenie odmienne á nigdy nie vſpokoione w ſobie nośić muśi. RejZwierc 155.
»nieustawiczny a (i) odmienny« (2): Trzebá by to dowodnyey vkázáć ſkąd inąd á nye z Lutrá/ áni z yego vcznyow/ gdyż ták ſą nyeuſtáwiczni á odmyenni w ſwey náuce/ yákoś ty wyſſſſey okazał. KromRozm I [P2], K2v. [Ponadto w połączeniach szeregowych 5 r.]
»odmienny abo obojętny« (1): Wyzwala duſſe ſwiádek wiemy: ále cżłowiek odmięnny ábo oboiętny/ nieprawdę mawia [profert mendacia versipellis]. Leop Prov 14/25.
»omylny ani odmienny« (1): á ktemu iż nic nie ieſt nigdy omylnego áni odmiennego/ á w namnieyſzym ſie punkcie nigdy nie zmieniło/ cokolwiek kiedy wyſzło s ſwiętych vſt iego RejPos 270v.
»odmienny i sobie sprzeciwny« (1): A batzyſz tu tego Papieżá/ iáko był odmienny/ y ſobie ſprzećiwny? KrowObr 232v.
»odmienne szaty« = na zmianę, odświętne; mutatoria, mutatoria(-ae) vestimenta a. vestes PolAnt [szyk 4:4] (8): Wnet łáńcuchow klenotow przynieść mu kazáłá/ Y dziwnych ſzat odmiennych doſyć mu nádáłá. RejWiz 26v; dam trzydźieſći prześćieradł/ dam y trzydźieśći ſzat odmiennych. BibRadz Iudic 14/12, Iudic 14/13, 19; BudBib 4.Reg 5/5, 22, 23, Zach 3/4.
W przeciwstawieniu: »odmienny ... trwa na wieki« (1): Sam też przykazánya onego ſwego [...] odſtąpił [...]. A to widźiſz odmyány/ á yednák ſlowo boże przedſye nye odmyenne/ ále trwa ná wyeki KromRozm II yv.
W połączeniach szeregowych (4): Widząc theż iż prze grzech ſwoy/ ſtráćił nędzny cżłowiek wſzytkę moc ſwoię/ ták iż zoſtáło mdłe/ krewkie/ á odmienne ciáło iego RejPos 54; Obácżże ſie iedno namileyſzy bráćiſzku/ co ieſt zá pociechá tego nędznego ſwiátá/ á iáko krotka/ odmienna/ á omylna ieſt. RejPos 138v, 49v, 300v.
W przeciwstawieniu: »odmienny ... nieodmienny« (1): SkarKaz 156a cf »docześny i odmienny«.
W porównaniu (1): KToby ſię chćiał przypátrzyć pilnie świátu temu/ Może go wnet przyrownáć kwiátu odmiennemu CzahTr C4.
W charakterystycznych połączeniach: odmienne(-y) ciało (2), człowieczeństwo, kapłaństwo, kwiat, majętności, nadzieje, sny, żywot.
»nieprzebyty ani odmienny« (1): Słowo iego [Boga] y mądrość iego/ iedney z nim nátury ieſt/ nie przebyte áni odmienne ieſt/ ále ſpołwieczne. SkarKaz 485b.
»odmienny a płochy« (1): Iż to ieſzcże zacnieyſze w cżym ſie duſzá kocha/ Gdyż tu káżda rzecż ſwiecka odmienna á płocha. RejWiz 54.
»odmienny a zachwiały« (1): Abowiem bogactwa/ chwała/ piękność/ vroda/ przyaćiele/ roſkoſzy/ odmienne a zachwiałe rzecży ſą KwiatKsiąż A4.
»barwy odmienne« (1): Ciągny ſie pánie Wálánty W piniolle w alekanty To ſlodkie á to korzenne A to ma bárwy odmienne RejRozpr G3.
odmienny w czym [= podjakim względem] (1): Ale iáko rozność obycżáiow ná ſwiát przypádła/ tákże też zá nimi rozność we wſzem odmienna iuż we wſzem przypáść muſiáłá. RejZwierc 60.
W połączeniu szeregowym (1): Nie inſzyć był rząd záwſze w kośćiele/ iedno ktory ieſt teraz: y záwſze w Rzymie głowá y przodkowánie było. A ták dármo wy nowe odmienne á nieporządne rządy ſwoie do kośćiołá wwodźić myślićie. WujJud 125v.
»rozny i odmienny« (1): Iáko ieſt ono ſłowo (IA) ktorego moc/ zámyka śie w thym ſłowie (Krzcżę): Y owſzem w Greckich Kośćielech/ roznym y odmiennym obycżáiem mowienia/ to ſłowo opuſzcżone bywa KuczbKat 125.
Synonimy: 1. niestały, niestateczny, nieustawiczny; 3. fałeszny, fałszywy, niewierny, podstępliwy, podstępny, zdradny, zdradziecki; 5. nietrwały, przemijający; 6. rozmaity, rozny; a. pstry; 7. inszy, iny.
Cf NIEODMIENNY
MP