[zaloguj się]
[pdf]

KŁOPOTAĆ (5) vb impf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w kłopotać się).

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 kłopocę
3 kłopoce, kłopocze
praet
sg
3 m kłopotåł
imperativus
sg
2 kłopoczy, kłopocy

praes 1 sg kłopocę (4) [zapis: -e]. ◊ 3 sg kłopoce a. kłopocze (4). ◊ praet 3 sg m kłopotåł (1). ◊ imp 2 sg kłopoczy (1) MWilkHist, kłopocy (1) BierEz.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Sprawiać zmartwienie, troskę, smutek; adducere in solicitudinem, afferre solicitudinem a. curam, afficere cura et solicitudine, conficere solicitudines, esse alicui solicitudini, excruciare animi, habere aliquem solicitum a. miserrimum molestiis et solicitudinibus, solicitare Cn (5):

kłopotać kogo (2): Iuż mię dáley nie kłopocy/ Skárżąc ſie we dnie y w nocy. Iákobych záwżdy ſługi twe/ Obrácał ná potrzeby ſwe BierEz B3v; MWilkHist G3v.

kłopotać co komu (1): Zal ſie tego miły Boże iż ten cznotliwy pan Dał ſie vwieſcz w takie plotki [...] Acz to barzo łeb kłopocze mnię wſzytko nędznemu RejJóz H5v.

a. Dręczyć; afflictare Calep (2): Afflicto ‒ Drecze vſtawicznié, trapie, kłopoce. Calep 40a.

kłopotać kogo (1): Tenże gdy niekiedy od iednego przeciwienſtwo cirpiał odſzedł precż, á on ktorigo kłopotał rzekł, cżemu vciekaſz BielŻyw 58.

Synonimy: frasować, smęcić; a. ciężyć, cisnąć, dodziewać, dogarać, dogrzewać, dojeżdżać, dojmować, dokuczać, dolegać, donaglać, dopiekać, dożegać, dręczyć, gabać, gnąbić, gnieść, gryźć, męczyć, nucić, popuszczać, przenaśladować, przyciskać, przypiekać, przypierać, ruszać, szkodzić, ściskać, uciągać, uciskać, upychać, trapić, trestać.

Formacje wspołrdzenne: kłopotać się, nakłopotać się, pokłopotać się, skłopotać, ukłopotać, zakłopotać, zakłopotać się.

Cf KŁOPOCĄCY, KŁOPOTANIE, KŁOPOTANY

MM