[zaloguj się]

SADZIĆ (153) vb impf

W inf -a- (35), -å- (1); -a- : -å- Strum (4:1); w imp a pochylone; w pozostałych formach -a- (75), -å- (17); -å- GroicPorz, SkarJedn, WisznTr; -a- : -å- BibRadz (6:1), BielKron (1:1), Mącz (10:1), BielSpr (2:1), BudBib (2:2), BudNT (1:1), SkarŻyw (1:7).

Fleksja
inf sadzić
indicativus
praes
sg pl
1 sadzę sadzimy
2 sadzisz
3 sadzi sadzą
praet
sg pl
2 m -ś sadził m pers -ście sadzili
3 m sadził m pers sadzili
f sadziła m an
fut
pl
3 m pers sadzić będą
imperativus
sg
2 sådź
conditionalis
sg pl
1 m sadziłbych, bych sadził m pers bysmy sadzili
2 m byś sadził, by sadził m pers
3 m by sadził m pers by sadzili
f by sadziła m an
impersonalis
praet sadz(o)no
participia
part praes act sadząc

inf sadzić (40).praes 1 sg sadzę (11).2 sg sadzisz (5).3 sg sadzi (30).1 pl sadzimy (1).3 pl sadzą (23).praet 2 sg m -ś sadził (1).3 sg m sadził (11). f sadziła (2).2 pl m pers -ście sadzili (2).3 pl m pers sadzili (8).fut 3 pl m pers sadzić będą (1).imp 2 sg sådź (3).con 1 sg m sadziłbych, bych sadził (2).2 sg m byś sadził (2), by sadził (1) Strum (2:1).3 sg m by sadził (4). f by sadziła (1).1 pl m pers bysmy sadzili (1).3 pl m pers by sadzili (1).[impers praet sadz(o)no.]part praes act sadząc (3).

stp, Cn notuje, Linde XVI XIX w.

1. Umieszczać [w tym: kogo, co (64)] (76):

sadzić na co (1): Pożytki iego [karpia]. A Z grżbietha pacierze/ á z łuſki przełbicze: z klijem na bywełnę [!] ſadzą y przeſzywaią/ á tako rzecż ieſt thrwała y moczna FalZioł IV 41a.

sadzić na czym (1): Y węgierſkim ſſyćiem ſnadnie Mogł by to vſſyć nieżádnie Ale by ſnać cudnieyſſy był [kołnierzyk] Gdyby ná nim perły ſádził RejRozpr H3v.

sadzić przy czym (1): pátrz gdy wieniec wiją/ Ze poſpolićie ſádzą przy różéy leliją. KochFr 131.

Przen (3):
Zwrot: »(swą a. swoję) myśl (w zgodzie [z czym]) sadzić« [w tym: k czemu (1), na czym (1), w czym (1)] [szyk zmienny] (3): A ták tegoć ia ſzukam moy łáſkáwy pánie/ Abych mogł mieć w ſwych myſlach ſłuſzne rozeznánie. Co wżdy obráć lepſzego/ á k cżemu myſl ſádzić RejWiz 47; O Swięty vpominku/ niebieſka mądrośći/ [...] Kto ćię naydzie/ [...] Wſzytkim gárdzi/ co źiemſki cżłowiek ma ná pieczy. W niebie wſzytkę ſwoię myśl/ nie ná źiemi ſadzi WisznTr 23; Kiedy kto ſwą myśl w zgodźie z Páńſką wolą ſádźi/ Znácżne poćiechy miewa/ bo Pan o nim rádźi GrabowSet B2.
a. O osobach (11):

sadzić gdzie (4): ku ktorey bronie rozumieſz nieprzyiaćielá przyciągnąć/ tám przednieyſze rycerſtwo ſadź z Namiothy BielSpr 8, 70v; A Konrad przećiwko nim Krzyżaki prowádźił/ Y nád głęboką Wiſłą przy Dobrzyniu ſádźił. KochProp 8; Pálás/ Iuno/ Beloná ich zábáwá byłá/ Tá przy boku krolewſkim záwſze ich ſádźiłá. SapEpit Bv.

Przen (1):
Zwrot: »sadzić [z kim] rowno« (1): ktorą [Helenę] Pan Bog z gnoiu ná krolewſtwo podnioſł/ ten ktory/ wedle piſmá/ vbogiego z prochu wynośi/ y nędzniká z gnoiu wydzwiga/ y ſádzi go z pánuiącymi rowno. SkarŻyw 398.
α. Mianować, obierać (6): LibLeg 11/41v; (marg) Rzecż Aaronowá do Krola. (–) [...] áby iego bráćiey krzywdy y nieſłychánego vćiśnienia nie cżynił/ á ná ſpráwiedliwość y Bogá ktory ſadzi krole/ pámiętał: á puśćił wolno lud ten/ do ktorego práwá żadnego niema. SkarŻyw 490.

sadzić z kogo [= spośród kogo] w co (1): Miłościwi Panowie! Rozumiemy to o WM jako o zacnych senatorzech, ktore Pan Bog a wezwanie Krola Pana naszego z ludzi brakując z owego pocztu szlacheckiego w tamten zbior Rady Koronnej sadzą, iż i wezwanie i powinowactwo swe wiedzieć a zawżdy pomnieć raczycie Diar 33.

sadzić komu (1): Biſkup [...] kápłanow ſwoich nábrawſzy ſłuſzbę Bożą wmieśćie ich onym poſtánowił/ páſterze im ſadząc/ y wſzytko porządnie ſtánowiąc. SkarŻyw [236].

Zwrot: »na stolec sadzić« (1): Wiem iż ieſt wſzytkim iáwna ſławna Elekcya/ Ktorey nigdy nie miáłá rowney Sármácya. Bo c⟨ż⟩ytamy w Kronikach iáko ſie wádzili/ Y iáko Krolow roznych ná ſtolce ſádzili. StryjWjaz A3v.
Szereg: »sadzić i mianować« (1): Ieſli ſą [u ewangelików] duchowni/ niech miedzy biſkupy y plebany idą. [...] Ieſli miedzy Senatory: á kto ich tám ſádźił/ y miánował? SkarKazSej 682a.
b. Umieszczać sadzonki lub nasiona roślin w ziemi, rozmnażać sadząc; plantare Vulg, PolAnt, Cn (42): Mącz 413c, 500c; (marg) Vino ſádzić. (–). Też ſobie y Winecżká y Rożycżek możeſz przyſádzić/ bo ſie to bárzo łácno wſzytko á zá bárzo máłą pracą prziymie RejZwierc 107 [idem] Bbb3; BudBib Is 44/14; Calag 562a; Resex – Odczinek [= pęd winorośli], roczni ktori potim ſadzą dlia rodzenią. Calep 916b, 88b; [dobry gospodarz ma] w Ieśieni płonki ſádźić: ná Wioſnę ſzcżepić GostGosp 64, 98; [Sadzicz capustą olero, -are i⟨d est⟩ plantare olera ReuchlinBartBydg R3, S].

sadzić gdzie (8): po pięci ziarn w iedno mieſcze ſadzą/ ſthądże rożdże wynikną/ ktore potim dla buynoſci roſcie wyſoko ku gorze FalZioł I 39c; BibRadz Gen 21/33; rolą dobrze vpráwiwſzy ſadzą ná zagony iáko cżoſnek álbo ſzáfran/ po trzy álbo cżterzy cżłonki rázem w źiemię wtykáią BielKron 276v; Cucumerarium, ogrodek w którym ogórki ſádzą. Mącz 70d. Cf Zwrot.

W połączeniach szeregowych (2): BibRadz Luc 17/28; táki pocżćiwy ſtanicżek [o małżonkach]/ ázaſz máło roſkoſzek ſwych nadobnych pomiernie vżyć może? [...] Iuż oboie grzebą/ ochędażáią/ opráwuią/ ſzcżepią/ ziołecżká ſádzą RejZwierc 32v.

W przeciwstawieniu: »siać ... sadzić« (1): A przetho ogrodniczi nigdy nieſieią cżoſnku iedno ſadzą FalZioł I 5c.

Zwrot: »sadzić w ziemię, na ziemi« [szyk zmienny] (3:1): na poł ſtopy na głębią ſadzą banie [= dynie] w ziemię/ kxiężycza kwiethnia/ maia FalZioł I 39c; Arvo, Sádzę cokolwiek w ziemię. Mącz 17b; Defodio – W ziemie ſadzę, wgrzebąm. Calep 297a; GostGosp 130.
Szereg: »(w)siać, (albo) sadzić« (1): Mącz 386d; á przedśię peſtki ná naśienie/ W Ieśieni ná dobrey źiemi gnoyney wśiać/ álbo ſádźić GostGosp 130.
Przen (6): KrowObr 3; A ten ktory ſádźi/ y ten co polewa/ iedno ſą/ á káżdy ſwoię zapłáthę weźmie według pracey ſwoiey. BibRadz 1.Cor 3/8, 1.Cor 3/7; BudNT 1.Cor 3/7, 8 [zawsze przekład lub nawiązanie do tego samego tekstu].
Zwrot: »sadzenie sadzić« (1): A on odpowiedaiąc rzekł ięm/ Wſzelkié ſadzęnié którégo nieſadził [Omnis plantatio, quam non plantavit] oćiec mói niebieſki będźie wykorzęniono MurzNT Matth 15/13.
α. Zakładać (14):
Zwroty: »sadzić gaj« (1): Niemaſz ſádźić ſobie gáiu żadnego drzewá przy ołtarzu Iehowy Boga twego [Non plantabis tibi lucum, omnem arborem, apud altare Domini Dei tui]/ ktory vcżyniſz ſobie. BudBib Deut 16/21.

»sadzić sad« = plantare hortum PolAnt [szyk zmienny] (2): I dałem wam źiemię w kthoryieśćie nierobili [...]: Winnice też y ſády Oliwne ktorycheśćie nie ſádzyli [vineas et oliveta, quae non plantastis]. Leop Ios 24/13; BibRadz Gen 2/8.

»sadzić winnicę« [w tym: czym (= za pomocą czego) (1)] = vineam plantare Vulg, PolAnt [szyk zmienny] (10): Leop Ios 24/13; BibRadz Gen 9 arg, 3.Esdr 4/16; Też áby nikt cudzym korzenim nie ſádził winnice/ áni nasienim ſiał roley BielKron 36v; Mącz 499d; BudBib 4.Esdr 16/44; niemáſz tego cżłowieká ktoryby winnicę ſadził/ á owocuby zniey nie vżywał. BudNT przedm a5v; LatHar 127; ktoż ſádźi winnicę: á z owocu iey nie pożywa? WujNT 1.Cor 9/7 [przekład tego samego tekstu BudNT, LatHar, PowodPr]; PowodPr 22.

Przen (2):
Zwrot: »winnicę (sam a. swoją ręką) sadzić« (2): KarnNap A2; Winnicęś z AEgyptu przenióſł [...]. Czemużeś iéy płot rozrzućił: [...] Poruſz ſye/ o możny pánie [...]/ A rácz náyźrzéć do téy biédnéy ſkáżonéy winnice. Vżal ſye iéy/ boś ią iednák ſwoią ręką ſádził. KochPs 121.
c. O rybach: wpuszczać do stawu (13): ná Wioſnę ſpuść á rozſadzay ié [karpięta] w więtſzé Stawki [...]. Ieno tego ſtrzeż/ ábyś nie przeſádźił: bo iákoby gęſto ſádźił/ thedy róść nie będą. Strum Pv; Ieſlibyś téż miał Staw wielki/ [...] á Piątniki [= młode ryby] by miał nie doroſłe: tedy máłych nie ſadź/ niechay w Stawách doraſtáią. Strum P3, K4v, P2, Q, Q2v.

sadzić do czego (5): Tákiégo Stáwu [zrobionego na rzece] Rybić nie potrzebá. Oprócz że byś w ónymże Stáwie Ryby chćiał miéć którychby w tych Rzékách nie było. Tedy ich z inąd muśiſz nábywáć/ á do Stáwu ié ſádźić/ A zwłaſzczá Kárpie/ Káráśie Strum O2v; lepiéy ſádźić Kárpiętá/ z oycámi do Sadzáwki. Strum P, O3, I3v, Q2.

sadzić w co (1): Który Staw ieſt ná Piaſku/ iuż ná to miéy báczność żebyś mniéy weń ſádźił niż w ów co ná dobrym grunćie. Strum P2.

Zwrot: »sadzić na tarło« (1): A kiedy będźieſz miał ſadźić Kárpie ná Tárło/ Tedy doſyć dobrze wniemáły Stawek Kárpi Piętnaśćie [...]: wedle Stawku tho obáczyć możeſz Strum O4v.
d. O sadzeniu kwoki na jajkach (4):
Zwroty: »jajec, indyjskie kury [= jaja indyków] pod kokosz sadzić« (1:1): Iaiecz pod kokoſz nalepiey ſadzić w lichwie [lege: w lichu, tj. nieparzystej liczbie]/ nie dawniey, ani pozdniey z nieſione/ iedno około dzieſiąci dni FalZioł IV 19b; Indiyſkie kury pod ſwoyſkie kokoſzy Polſkie ſádźić GostGosp 122.

»sadzić kurę, kokosz (na jajcach)« [szyk zmienny] (1:1): Gallinaria, Która kury ſádźi. Mącz 142b; Nadźwigam ſię tłomoczká, zbroie, y przyłbice; Ieſtći tám zárdzewiála w kącie, co w niey páni Dobrochowſka ſádziłá kokoſzy ná iáycach. CiekPotr 41.

2. Opierać, zasadzać na czymś [co; w tym: na czym (25), na kim (1) (W przen)] (29): RejKup i5v; A nye náſláduią ći dźyeń po dźyeń luboſći? ktorzy wſſytkę wolnoſć y wyárę krzeſćiyáńſką ná tym ſádzą/ áby yeſć/ pić/ czynić/ nyecháć/ co/ á kyedy/ á yáko kto chce KromRozm I D4, K4; LubPs ccv; áni czáſem baczą gdźie iey [sprawy sądowej] ieſt początek/ [...] iákich dowodow ktora ſtroná vżywáłá/ ná czym ſwoię rzecz nawięcey ſadźiłá GroicPorz e; BielKron 333; Constituere summam totius litis in re aliqua, Ná yednym articule ſpór á roznicę cáłey rzeczy ſádźić Mącz 413a; Terminare bona voluptate, Wſziſtkę ſzczęśliwość ná roskoſzy ſádźić. Mącz 450b, 412d; RejZwierc 266v; [słowa księdza Powodowskiego:] Cżechowic lepak z tą ſektą ſwą/ á ná cżymże więcey wſzelką śiłę/ mowy/ y piſánia ſwego ſádźi/ iáko ná tym/ żeby Pánu Chriſtuſowi/ odiął to cżym ieſt CzechEp 337, 174, 340; KochPieś 48; ArtKanc L2v; wirſze Pogáńſkie ſwiádſzą y przeſtrogę dawáią/ ábyſmy ſzcżęſcia ſwego wſzelákiego nie ſádzili ná ſmierći drugich Phil H3; Przedni Mędrzec Grecki ná dwu głownych rzecżách ſádźił dobre R.P. ſtánowienie. [...] PowodPr 77; Ktorego [zmarłego syna] ſwego domu miał mieć ku ozdobie. Y nátym miſl ſwą ſádźił CzahTr L3v; [CorfusDocum1563nr 117].

sadzić w czym (3): RejKup X; Powyedzże mi yeſli byłá wnim powſćyągliwoſć y czyſtoſć? ktory ná yedzenyu/ pićyu/ y we wſſey ſwey woli nyetylko żywot/ ále y náukę ſwą ſádźił KromRozm I C; CzahTr L4v.

W porównaniu (1): Y teraz ile ſie tego ná káżdy dzień z mądrych głow rodzi/ tyleſmy zá to cnocie/ pięknoſći/ obycżáiom/ białychgłow powinni: bo ná thym Poetá poſpolicie/ iáko ná gruncie wirſz ſwoy ſádzi. GórnDworz Bb7v.

Zwrot: »na własne mnimanie, na własnym zdaniu sadzić« (1:1): A ieſliże koleryk/ tedy ſie wneth wádzi/ Ná ſwe właſne mnimánie iuż káżdą rzecż ſádzi. RejWiz 117v; HistLan A2v.
Szereg: »sadzić i wieszać« (1): Azaſz nieſłuſzniey wierzyć wykłádom onych ludźi świętych Duchá ś. pełnych [...] niżli wáſzym wártogłowom/ ktorzy ná iednym ſłowie Bożym ták rozne á rozlicżne wykłády ſádzą y wieſzáią? WujJud 33.
W przen (6): [Iákub S. dla tych Kácerzow/ ſwoy Liſt piſał; ktorzy Páwłá S. źle rozumieiąc/ ná ſámey Wierze chćieli ſádźić ſwe Zbáwienie y Vſpráwiedliwienie. HerbOdpow G5, K6v.]

[sadzić na co: Są niektórzy co rzeczy boiowé ná ſczęśćié by ná koſtkę ſádzą/ wſzytko mu przypiſuiąc/ á tego niebaczą/ że SCZĘSCIE CIASNE MA MIEYSCE, GDZIE ROZVM PANVIE. CerGór 29.]

[W porównaniu: CerGór 29 cf sadzić na co.]

Zwroty: »sadzić nadzieję« [szyk zmienny] (5): RejKup X; Constituere spem in aliquo, Nádźieyę ſwoyę ná kogo kłaść/ ná kim ſádźić. Mącz 412d, 363c; PRzecż ſię kupámi wodzą ludźie/ [...] Wybiymy ſię z niewoli (mowią) á ich troki Rzućmy z rąk ſwych/ [...] Lecż/ co mieſzka ná niebie [tj. Bóg]/ z ich ſpraw ſię vśmieie/ Vkázuiąc/ iák ſłábo ſádzą/ ſwe nádźieie. GrabowSet E3v; [Fortuna] Po wſzem okrągu źiemnym roſzerzełá władzą/ Głupi to ludźie co w ni [tj. w niej] nádźieie ſwe ſádzą. CzahTr L4v; [tedy ia nie widzę ná czymbyſmy nádźieię ſwoię ſádźić mieli/ iedno zgołá ná ſáméy ſczéréy łáſce y miłośierdźiu Pánſkim JanWróż 32].

»sadzić na nadziei« (1): Plura ponuntur in spe quam in pecuniis, Wiele ſádzą ná nádzieyi niżli ná pieniądzách. Mącz 407d.

3. Wydawać, przeznaczać; dirigere, referre Mącz [w tym: co (27)] (29):

sadzić na co (2): Omnia ad voluptatem referre, Wſziſtko ná roskoſzy/ álbo bieſiády ſádźić. Mącz 124b, 350c; [ZbylPRozm A4].

[Ze zdaniem dopełnieniowym: Gdyż człowiek nim ſie więcey rzecżom przypátruie/ Tym ſie też w głowie iego coś więcey znáyduie. Abym ſwe młode látá ráczey w drodze trawił/ Niż ſie w oyczyſtym kráiu prożną rzecżą báwił. Wolę ia pocżćiwy zbior Oycá ſwego ſádźić/ Ná to/ ábym świát widźiał/ niż go domá ſtráćić. ZbylPRozm A4.]

a. Poświęcać; narażać (27):

sadzić na co (13): [święci] ná ośięgnienie nie widomey oney korony/ wſzytko co mieli ſadzili/ máiętność/ sławę/ zdrowie/ żywot y męki SkarŻyw 21. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym, Zwroty.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: na to (2); (3), aby (1)] (4): Chczyal bych na to wiele ſadzyċ Iz ma bog kazdemu zyawyċ. Y czas ſmierczy y godzinę RejKup l5; SkarŻyw 27; GórnRozm E4v; GosłCast 74; [á wżdy przećię oné wieſczby ich ták ważné bywáły v wſzytkich/ że też y gárdła ſwé ná to ſádźili/ iż nie ináczéy/ iedno ták iáko oni wróżyli/ sſtáć ſye wſzyſtko miáło JanWróż 6].

Zwroty: »sadzić [na co] duszę« [szyk zmienny] (2): Syłaċ Doctorowie blądzą A omylnie wſytko ſądzą. Ale ia ynaczey tuſzę A ſadzyl bych na to duſſe. Bo ia przyrodzeniu twemu Tak rozumim iako ſwemu. RejKup h7, K.

»gardło sadzić« [w tym: na co (żywotne) (= przeciwko czemu) (1)] = ryzykować własnym życiem (2): [wąż:] A ktoby mi chćiał záſzkodzić/ Muśi ná mię gárdło ſádzić. BierEz O3v; RejZwierz 110v.

»gardło [na co] sadzić« = ręczyć (2): RejJóz K7v; Bo bez was cny narodźie gárdło ná to ſádzę/ Ci [chrześcijanie zagrożeni przez pogan] nieprzyiaćielowi fałdow nie przyſiędą CzahTr G2; [JanWróż 6].

»głowę [na co] sadzić« = ręczyć (2): Iam depacisci mortem cupio, I głowę bych ná to rad ſádźił. Mącz 272b; Záczym głowę moie Sádzę pod miecz/ ná wſzytkié inſzé niepokoie/ Iż niewinien tego: y bez wſzelkiéy przyczyny Ieſt wrzucon do więźieniá człowiek ten bez winy. GosłCast 74.

»rękę sadzić« = zakładać się (1): [waszego prawa nikt nie umie] co znáć nie iedno z decretow rożnych w iednákiey rżeczy/ ále y z wáſzych prżednich práktykow/ ktorych więc ludźie do ſwych ſpráw vżywáią/ ták iż bywa to iż drugi. nie iedno ſummę/ ále y rękę ná to ſádźić chce/ iż ták tá rżecz ſkáżona bydź musi GórnRozm E4v.

»na szańc, w szańc sadzić« = ryzykować, stawiać na jedną kartę [szyk zmienny] (3:1): KOzaki ie zowiemy/ lecż ſtoią zá grzyby/ A godniby korzenia/ káżdego bez chyby. Ktorzy gárdłá w lekki ſzańc/ dla ſwey ſławy ſádzą RejZwierz 110v; RejZwierc 195; SkarŻyw A3v; Tákże też Krolá bráć ná woynę/ á źiemię wſzyſtkę ruſzyc/ ieſt to nic inego/ iedno ſádźić ná ieden ſańcz wſzyſtko co maſz ná świećie. GórnRozm A2v.

»zdrowie swoje sadzić« [w tym: na co (1), za co (1), w czym (1)] [szyk zmienny] (3): ći powiáda tákiego ſercá byli/ iż wołáli po rynkách Cárogrockich/ na diſputácyą wyzywáiąc/ zá tę prawdę ktorey bronili/ ieſliby przekonáni byli/ w ogień iść chcąc/ y zdrowie ſwoie ſadząc. SkarJedn 253; Wyſławiayćie Páná wſzyſcy ktorzyśćie ná tę niebeſpiecżność ſadzili zdrowie ſwoie SkarŻyw 560, 26.

»żywot sadzić« [w tym: w czym (1)] (2): BielSpr 51; Rozumieli dobrze/ y ſami z śiebie/ iſz krolowie towárzyſzá ná pańſtwie nie rádzi widzą/ a woyny wielkie oto podnoſzą/ y żywot ſwoy ſadzą/ áby ſię przy pánowániu zoſtáli SkarŻyw 27.

α. Wykładać coś jako stawkę w grze lub zakładzie; opponere, ponere Cn (5): Owa ſie záłożyli [uczeń Twardowskiego i dworzanin]/ y ſádzili/ po 30. cżerwonych złotych. GórnDworz T5; Kto grze rozumie/ może ſmiele ſádzić/ A kto nieſwiádom/ lepyey ſie porádzić. KochSz A2v.

sadzić na co (3): Brabeum, Kleynot który ná grę/ ná zawod [tj. na wyścigi]/ álbo/ ná zbiyánie z koni ſádzą. Mącz 26c; quo mecum pignore certabis, Co ná to ſádźiſz/ o co ſie chceſz ſe mną záłożić. Mącz 299b, 275c.

β. Dawać pod zastaw [w tym: na co (2)] (3): On rzekł/ á co mi przepádnieſz/ Ieſli tego nie dowiedzieſz. Xántus ná to ſwoy dom ſádził/ Pijány go wiecżor zdrádził BierEz D4; Iusto sacramento contendere, Słuſzny funt [= zastaw] sádźić przećiwko komu do roſpráwienia rzeczy. Mącz 363b.
Przen (1): (did) STARY FRANT [tj. czart] (–) [...] Ach ty Iempſar moiá/ [...] Niedbam/ tylko bym ſpráwił ſztukę zámyśloną W nieprzyiaćielu ſwym/ lub żywą/ lub zginioną Zoſtań: ia ná to ſádzę wſzyſtkié inſzé pánié/ Bym iedno ſwégo dowiódł/ to moie ſtáránie. GosłCast 16.
4. Kłaść, przykładać, przydawać [co] (8): BielSpr 74; Kędy błotá ſą/ ták też ſtaw/ ſpuśćiwſzy/ piaſcżyſte grunty/ błoty/ ſpławámi poważay: koſztuiąc iáko gęſto błoto ſádźić/ wedle ſpławu y gruntu GostGosp 112; [OrdunekGórn 32].

[sadzić na co: gdy mármur álbo iną rzecż twárdą pozłoćić chceſz/ ná ten ſam grunt możeſz złoto ſádźić SienHerb [5862]a.]

Przen (4):

sadzić na co (2): [czas] Gdy ná kogo choroby/ lub napáśći iákié Pádną/ wnetże ninieyſzé zámiáta świéżemi/ Y ták miſternie ſtárſzé záćiéra nowémi: Cżáſem więtſzé záśćiéla mnieyſzémi iák znowu/ Lub téż ná mnieyſzé ſádźi więtſzé/ pogotowiu. GosłCast 42. Cf »na głowę sadzić«.

Zwroty: »bańki [komu] sadzić« = złorzeczyć (1): Certare maledictis, Bańki yeden drugiemu ſádzić á złorzeczić. Mącz 49c.

»na [czyją] głowę sadzić« (1): [Stary Frant, tj. czart, o Józefie, który mu nie ulega] Dźiś wſzytko wywrzéć myślę/ myślę wſzytkié rozumy Ná iego głowę ſádźić/ y ná ſporné dumy. GosłCast 15.

»przysięgę [przeciw komu] sadzić« (1): á/ gdźie nielitośćiwa Páni ieſcze/ iákóż rzecz przećiw niéy prowádźić, Gdźie iedná fałeſzna łzá/ może więcéy ſpráwić Niż ſto przyśiąg/ ktoby ie przećiw niéy śmiał ſádźić. GosłCast 72.

a. O tekście (2):
Zwroty: »sadzić litery« (1): w drukowániu tey Kroniki moiey tráfiło ſie kilko omyłkow w literach [...]/ czego ſie vſtrzedz nie może ten ktory ſádzi litery/ by był napilnieyſzy StryjKron YYv.

[»słowa sadzić«: [opis pogrzebu króla szwedzkiego, ojca Zygmunta III] Gdy śpiewáć Miniſtrowie iuż przeſtáli ony lámenty/ TYPOCIVS wyſtąpił vcżony/ Y łáćińſkim ięzykiem długą rzecż prowádźił. Gdźie wielkim kráſomoſtwem ſłowá piękne ſádźił/ Ktoremi zacne Szweckie Kroleſtwo wynośił ZbylDroga F2v.]

α. Drukować [z czego] (1): wtem ták sławnem ekſemplarzu [który wydrukował Colineus] náyduią ſię takie omyłki. [...] Lecż głupi piſarz nierozumieiąc tego á mnimáiąc żeby to do tekſtu należało/ wpiſał [greckie słowo] w porządek/ zktorego potym ekſemplarza Colinaeus ſwoy ekſemplarz ſádził. BudNT przedm b6.
5. Cenić, szacować (6):
Zwrot: »za nic sobie sadzić« (1): ZAzdrośći śinobláda/ látá zápomniáłé Przécz mi ſproſnie wymiátaſz? á wiérſze ſpániáłé Przécz zá nic ſobie ſádźiſz? GosłCast 9.
a. O rzeczach materialnych (5):

sadzić za ile (2): ſto lib. bawełny płaći 10. zło. á ſadzi to loc. f. za 13. zło. KłosAlg G4. Cf Zwrot.

Zwrot: »sadzić na frymarku [= handlu]« [w tym: za ile (1)] [szyk zmienny] (4): [jeden ma pieniądze, a drugi ma wełnę] Ieſt pytanie iako drogo ten z wełną ma ſadzić l. lp. na frimarku aby był rowny á wiele lp. ma dać za 18. poſta. KłosAlg G3v; Dwa frimarcżą/ ieden ma miedz á drugi bawełnę/ á loc. lib. miedzi płaći 7. zło. gotowych/ á na frimarku ſadzi za 8. zło. KłosAlg G4, G3v [2 r.].
6. Budować, osadzać, zasiedlać [w tym: co (3)] (4): On powiedzial, ysz nye thelko mosth bvdowacz abo Camyenye bracz bandą alye pothey stronye mvrovacz sią, y myaſtho sadzicz bądą. LibLeg 7/33v; Chwalćie páná: [...] Miáſto Ierozolimſkié on znowu ſádźi/ A wygnáńce do właſnych domów prowádźi. KochPs 212; [Tę wieś począł był sadzić niejaki Badowski LustrRus 196].

sadzić gdzie (1): Kto ma láſy á wśi ná nich ſádźić nie chce álbo nie może/ á nie dłużen/ pewnieyſzy ſkarb zoſtánie potomſtwu/ niż w ſkrzyni pieniądze: gdy go nie puſtoſzy. GostGosp 154; [Przy tej wsi człowiek imieniem Stefan Bielik osiadł nowo i tamże wolą sadzi, w ktorej już 2 człowieki osiedli. LustrRus 234].

Przen (1):
[Zwrot: »grunt sadzić« = zakładać fundament: (did) Pleban (–) Wszak to dawno wiemy wszyscy, Iż jesteśmy budownicy Kościoła tego naszego A ciała Chryſtusowego. [...] (–) Cóż być może budowano, Kiedy gruntu nie sadzono? WierzNauka 193, 194.]
Szereg: »budować i sadzić« (1): Tákowe ſlugi kośćiołá Swiętego [tj. diakonów] tzáſem Duch Swięty zowie Budownikámi/ [...] albo iáko Pan Bog v proroká mowi/ nád ludem/ y nád kroleſtwy/ poſtánowionemi/ [...] áby budowáli y ſádzili/ áby miáſtem obronnym/ filarmi żeláznymi/ y mury miedziánymi/ ná wſzyſtkiey ziemi/ byli poſtánowionymi/ ná przećiwko Krolom/ Kxiążętom/ Kápłanom/ y ná przećiwko wſzyſtkiemu ludu ziemie. KrowObr 5v.
7. Uprawiać [co] (1):
Zwrot: »nowiny [= rolę uprawianą po raz pierwszy] sadzić« (1): Renovello, Rursus novellum facio – Nowinni ſadzę. Calep 911b.
8. [Zwrot: »bąki sadzić« = puszczać wiatry: Banky sadzicz, pusczacz ventoso, -are ReuchlinBartBydg V6v.].

Synonimy: 1. kłaść; a. naznaczać, postanawiać; α. mianować, obierać; 3. zastawiać; 4. przydawać, przykładać; 5. cenić, dzierżeć, szacować, taksować; 6. budować.

Formacje współrdzenne: sadzić się, dosadzić, nadsadzić, nasadzić, nasadzić się, obsadzić, obsadzić się, odsadzić, odsadzić się, osadzić, osadzić się, podsadzić, podsadzić się, posadzić, posadzić się, przesadzić, przesadzić się, przysadzić, przysadzić się, rozsadzić, rozsadzić się, usadzić, usadzić się, wsadzić, wsadzić się, wysadzić, wysadzić się, zasadzić, zasadzić się, zsadzić, zsadzić się; sadowić, sadowić się, osadowić się, posadowić, posadowić się, usadowić się; sposadowiać się; sadzać, sadzać się, naosadzać, nasadzać, nasadzać się, obsadzać, obsadzać się, odsadzać, odsadzać się, osadzać, osadzać się, podsadzać, podsadzać się, poosadzać, porozsadzać, posadzać, posadzać się, przesadzać, przesadzać się, przysadzać, przysadzać się, rozsadzać, sposadzać, usadzać, usadzać się, wsadzać, wysadzać się, zasadzać, zasadzać się, zosadzać, zsadzać; osadzować, posadzować się.

Cf SADZĄCY, SADZENIE, SADZONY

JR, (LW, MC, MN)